Veel ballen? Leer jongleren!

Kom, ik ga je leren jongleren! Mijn vriend sprong op uit het gras en pakte drie ballen uit zijn rugzak. Kom staan. Zei hij.

Ik kán helemaal niet jongleren. Ik lag lekker op een kleedje in het Vondelpark. Het was er druk met mensen die de kans pakten om van de zon te genieten. Ik kende hem van buitenkunst, we hadden een leuke klik en zagen elkaar af en toe in onze vrije tijd. Ik was 28 en werkte als begeleider in een woonvorm voor meervoudig gehandicapten en was dat weekend vrij.

Kom staan, moedigde hij nog een keer aan. Kijk om je heen. Sta je goed? Even een beetje ruimte om je heen en op een vlak stukje, zodat je niet in een kuil kan stappen.

Hij legde uit dat ik moest beginnen met twee ballen in één hand, gooien vangen, toen dat een beetje lukte, oefende ik de andere hand. Ik begon een beetje giechelig. Sommige mensen keken, dacht ik, maar als ik goed keek, viel dat eigenlijk heel erg mee. Dagelijks oefenen mensen in het Vondelpark met ballen, slappe koord, knotsen, vuur. Ik viel helemaal niet op.

Ik kreeg er plezier in en die dag heb ik geleerd om met drie ballen te jongleren. Ik denk dat het een uurtje geduurd heeft voordat ik het kon, misschien langer, maar in elk geval diezelfde dag kon ik het.

Hoe krijg jij het voor elkaar??

Ik moest er aan denken toen iemand op mijn werk me vroeg hoe ik het toch voor elkaar kreeg om dat “allemaal te doen wat jij doet?” Al die ballen hoog houden. De jongleer metafoor wordt vaak gebruikt. Het is moeilijker dan je denkt en je moet weten wat je doet. Als mensen kijken naar het jongleren dan ziet het er misschien heel ingewikkeld uit.

Ik krijg al jaren die opmerking dat mensen niet snappen hoe ik het allemaal doe. Ik kan op mijn werk veel opdrachten tegelijk aan en ben meestal bij met mijn mail. Daarnaast lees ik veel boeken en heb ik een gezin volg ik een opleiding en meerdere cursussen per jaar.

Hoe doe jij dat allemaal??

Ik kom misschien heel autonoom over, maar bij alles wat ik doe, volg ik de vijf stappen die ik heb uitgewerkt als mijn methode. Elke keer als ik uit evenwicht raak of dreig te raken,  moet ik terug naar

Het eerste waar ik op moest letten was om vaste grond onder mijn voeten te vinden. Om me heen kijken of er geen kuilen zijn, of ik niet te dicht bij het water sta of bij iemands kleedje. Als ik die stap oversla, kan ik nog zo goed zijn in jongleren, dan gaat het goed tot het misgaat. In je werk is dat net zo: Waar vind ik wat ik nodig heb? Wie kan ik vragen? Ik had in het begin anderen nodig die mij instructies geven en aanwijzingen. Ik schrijf ook dingen op om niks te vergeten en ik breng in kaart bij wie ik moet zijn voor wat. Dat geeft me houvast. Vaste grond onder mijn voeten. Daarom stel ik in het begin altijd veel vragen.

Het tweede wat ik moest gaan doen was zoeken naar hoe ik het me eigen kon maken. Je begint niet meteen met 5 ballen. Eerst twee. Kadans krijgen, snappen hoe de ballen vallen, wat er gebeurt als je probeert hoger te gooien en of je ook kan lopen tijdens het jongleren. Nog niet teveel ingewikkeld maken, eerst de basis onder de knie krijgen. Net als een stagiaire ga je eerst oefenen. Ballen mogen nog vallen, dat hoort er bij. Het zou gek zijn als je het meteen kon. Nu wordt het irritant als je steeds instructies blijft krijgen, dat is niet nodig. Maar aanmoediging en steun om het nog een keer te proberen is wel fijn. Grappig hoe dat dus met alles hetzelfde werkt

Verwacht nog niet dat je het meteen kan. Als jij kan jongleren en je geeft je stagiaire meteen drie ballen, maak je hem alleen maar heel onzeker. Werk aan een goed basis. Leg uit waarom je iets doet.

Nu pas kon ik gaan oefenen met 3 ballen. Dit is het echte werk. Nu merk je meteen waarom je die vaste grond nodig had én je merkt dat het oefenen met één hand effect heeft gehad. Het lukt nog niet meteen helemaal perfect, maar verdomd, je kan het! Twee keer drie keer, wow, soms 5 keer achter elkaar. Nu begint het leuk te worden en de aanmoedigingen van je vriend zijn leuk, maar het feit dat het lukt, is ook een goede motivatie. De ballen zullen nog heel vaak vallen. Dat is logisch.

In je werk zijn dat alle handelingen die je doet op een dag op elkaar afgestemd. Je weet nog wel tijdens je stage hoe je er een uur over deed om iemand uit bed te halen, waar je nu 20 minuten over doet. Je wordt steeds beter in je werk en je kunt daardoor steeds meer dingen ernaast doen. Je gaat misschien in werkgroepjes of bent aanspreekpunt voor een bepaald kwaliteitsthema op je werk. Dat kan je pas als de basis goed staat.

In mijn enthousiasme en vooral nog onhandigheid begon ik met mijn drie ballen over het grasveld te lopen. Ik zag niet dat ik bij een meneer op zijn matje stapte en er liep ook een hond die me uit mijn evenwicht haalde. Dat is het echte echte werk.

In je werk kun je het vergelijken met de dagelijkse uitvoering van je taken in alle onvoorspelbaarheid die de zorg nu eenmaal is. Zonder vaste grond wordt dat sowieso chaos, als ik het niet opschrijf dan vergeet ik terug te bellen of uit te printen wat ik had beloofd. Die gewoontes helpen me om steeds meer aan te kunnen. Ik mediteer dagelijks en maak een planning  om de grond onder mijn voeten te blijven voelen. Ik heb ook nog steeds mijn collega’s nodig om feedback van te krijgen of ik op de goede weg zit en of ik ze niet in de weg loop waardoor zij hun evenwicht verliezen.

Om te kunnen Optreden moest ik dit alles nog wel een tijdje oefenen. Als je veel en vaak oefent, kun je er andere soorten ballen bij gaan nemen. Je kunt gaan variëren met de ballen, op een koord balanceren terwijl je het doet en ook nog een bord op je hoofd proberen rond te draaien. Voor al die trucs die er bij komen, zal je weer vanaf stap 1 moeten oefenen en als je die stappen volgt, zal je steeds verder komen.

Wil jij kunnen jongleren?

Focus je dan op de eerste stappen, de rest volgt dan vanzelf meestal. Heb je daar instructies bij nodig? Iemand die jou stap voor stap kan uitleggen hoe je de basis legt. Vraag de juiste persoon! Dan kan je al snel veel meer dan je dacht.